سازمان بین‌المللی استانداردسازی (ISO) سازمانی جهانی است که با استانداردسازی شیوه ارائه خدمات و اسناد سروکار دارد تا به‌وسیله آن معیارهای تولید آن‌ها در تمامی حوزه‌ها یکسان باشد. استانداردسازی خدمات باعث رونق تبادل بین‌المللی خواهد شد زیرا استانداردی که به طور بین‌المللی توسط تمامی شرکاء و افراد مرتبط پذیرفته شده باشد، پارامترهای دقیق‌تری در زمان تبادل اطلاعات و اسناد عرضه می‌نماید.
سازمان ISO در ژنو قرار دارد و علاوه بر همیاری در تعریف استانداردهای بین‌المللی، به تولید نسخه‌های خاص تمامی کشورها نیز کمک می‌کند.
بخشی از استاندارد ها که به مترجمین و ترجمه ارتباط دارد به‌وسیله‌ی بریتانیای کبیر و ایالات متحده تهیه‌شده که در سال 1977 منتشر شده و توسط بیست‌وچهار کشور به تصویب رسیده است.
عنوان این استاندارد عبارت‌اند از:
«مستندسازی – بازنمایی ترجمه‌ها» که در کل با دو مسئله سروکار دارد:
- تا چه اندازه ترجمه را می‌توان جایگزین سند منبع محسوب کرد.
- تا چه اندازه باید امکان شناسایی سند منبع وجود داشته باشد.
برای یادگیری تکنیک‌های عملی ترجمه، بهتر است که با توضیح تعاریق و استانداردهای رسمی که بر کار مترجمین حاکم است شروع کرد ، زیرا زمانی که ترجمه‌ها در کاربردهای معمول روزانه جستجو می‌شوند، غالباً این استانداردهای جهانی در آن ها رعایت نشده‌اند و عمدتاً به این دلیل است که فرد مسئول انتشار ترجمه‌ها با این استانداردها آشنایی نداشته است.
هرچند که استانداردهایی که در ادامه این مطلب بیان می‌شوند یک‌بعدی نبوده و همیشه محدودکننده نمی‌باشند و همچنین برای تمامی انواع ترجمه ها نیز معتبر نمی باشد.
استاندارد ISO 2384 برای ترجمه‌های کامل، نسبی یا خلاصه‌سازی اسناد معتبر می‌باشد، اما برای ترجمه چکیده مقالات معتبر بکار گرفته نمی‌شود به این دلیل که چکیده معمولاً خلاصه‌ی کوتاهی از مقاله است که در ابتدا و قبل از مقدمه مقاله نوشته می‌شود و امکان دارد که به زبان‌های رایج دنیا مثلاً فرانسه یا انگلیسی نوشته شود.
ترجمه کتاب:
برای ترجمه کتاب‌ها یا مطبوعات به طور جداگانه، ضروری است که موارد زیر رعایت شود:
نام کامل مؤلف (مؤلفان) متن اصلی یا منبع، نقش آن‌ها، حقیقی یا حقوقی بودن ترجمه، ویرایشگر اصلی، ویرایشگر علمی ترجمه ،عنوان کتاب یا عنوان کتابی که ترجمه‌شده است.
نوع ترجمه:
ترجمه کامل، نسبی و خلاصه (دراین نوع ترجمه ها بایستی موارد ترجمه‌شده و نشده مشخص شوند.)
سازمان مسئول ترجمه، نام مترجمین و ویرایشگر مسئول، ویرایشگر علمی یا ناشر ترجمه.
ناشر، آدرس، تاریخ. در ترجمه‌های منتشرنشده باید نام مترجم به عنوان فرد مسئول آورده شود.
شماره شابک یا فیپا؛ این شماره جهت تمامی مطبوعات یا مقالات غیر ادواری صادر می‌شود که حاوی اطلاعاتی در مورد کشور منتشرکننده، ناشر، عنوان کتاب و مترجم است.
ترجمه آنلاین مهر ترنسلیت با کسب مجوزها و اسناد مربوطه توانسته است گامی نوین در ترجمه اسناد و مقالات شما عزیزان بردارد تا بتوانید با خیالی آسوده مدارک خود را جهت ترجمه به گروه ما بسپارید.
